اخبار و مطالب پزشکی و سلامت

به گزارش گیلان سلامت، احمدرضا درستی اظهار کرد: برخی از مبتلایان به اضافه وزن، به منظور لاغر شدن تحت رژیم‌های درمانی هستند و در ماه مبارک رمضان دچار سردرگمی می‌شوند، زیرا محدودیت‌های ویژه غذایی آنان، زمان بندی خاص صرف غذا را می‌طلبد که در ماه رمضان این زمان بندی ها به هم می‌خورد اما باید گفت رژیم غذایی این گونه افراد تغییر عمده‌ای نمی‌کند و تنها با چند جابه جایی جزئی و رعایت چند مسئله مهم به همان نتایج مقرر دست خواهند یافت.

وی افزود: در واقع این افراد همان مقدار مواد غذایی رژیم خاص خود را دریافت می‌نمایند، ولی ساعات دریافت غذا تا حدودی تغییر می‌کند. به عنوان مثال، در روزهای عادی فاصله زمانی بین وعده‌های شام و صبحانه روز بعد، حدود ۱۰ ساعت است، در روزهای ماه مبارک نیز مدت زمانی بین ۱۴-۱۰ ساعت بین سحری یک شب با افطار شب بعد فاصله وجود دارد. بنابراین توصیه می‌شود صبحانه معمول روزهای غیر روزه داری را در افطار صرف نموده و با فاصله قابل قبولی شام را بر اساس شام روزهای معمول (غیر روزه داری)، صرف کنند. ضمناً ناهار روزهای معمول، در ایام روزه داری به سحری منتقل می‌شود. بدیهی است، میان وعده‌های روزهای معمول (شامل آنچه که در قبل از ظهر و عصرانه صرف می‌شد) نیز، بین افطار و زمان خواب قابل صرف هستند.

درستی اظهار کرد: توجه به این نکته ضروری است که بهترین زمان برای انجام فعالیت بدنی آهسته و پیوسته، بعد از افطار است، چرا که انجام ورزش در طول روز موجب از دست دادن انرژی و تعریق گردیده و به نوبه خود می‌تواند سبب ضعف، بی حالی و سرگیجه شود. انجام پیاده روی آهسته و پیوسته پس از افطار علاوه بر مصرف کالری، با ایجاد حرکات عضلات شکم موجب به حرکت واداشتن دستگاه گوارش و کمک به هضم غذا می‌نماید.

وی عنوان کرد: افرادی که تا حدودی لاغر هستند، می‌توانند به شرط اینکه غذای کافی را در وعده‌های افطار تا سحر دریافت کنند، اقدام به روزه داری نمایند. باید توجه داشت که استفاده از مواد خیلی شیرین مانند زولبیا، بامیه، شیرینی و کیک به هنگام سحر به اشتها لطمه زده و تنها مدت زمان کوتاهی قند خون فرد را بالا نگه می‌دارد، بنابراین در هنگام سحر بهتر است از غذاهایی مثل سبزیجات، میوه‌جات، مغزهای گیاهی، پنیر، سبزی، گردو، نان، گوجه‌فرنگی، خیار، میزان مناسب چای و یا آب ولرم استفاده شود.

منبع: مهر