در رفتگی مادرزادی لگن به حالتی اطلاق می شود که در آن یک یا هر دو لگن در بدو تولد در رفته اند یا در طی چند هفته اول عمر در می روند. این حالت در دختر بچه ها به مراتب شایع تر از پسر بچه هاست. تمایل خانوادگی و توزیع جغرافیایی کاملا مشخصی برای این اختلال وجود دارد و ممکن است همراه با نقایص مادرزادی دیگر رخ دهد.
به گزارش گیلان سلامت ، پرتونگاری لگن در بدو تولد به علت عدم بلوغ اسکلتی ارزش تشخیصی زیادی ندارد اما در حدود 3 تا 4 ماهگی می تواند کمک کننده باشد.
غربالگری با امواج ماورای صوت سونوگرافی موجب افزایش چشمگیری در تعداد لگن های ظاهرا غیر طبیعی می شود که خوشبختانه اکثر آنها بدون درمان بهبود می یابند برای هماهنگ کردن این واقعیت گیج کننده توصیه می شود که تمام کودکان طی سه ماه اول عمر باید حداقل 2 بار توسط افراد ماهر با انجام آزمون های غربالگری معاینه شوند.
اگر کودک جزء گروه پرخطر است( نمایش ته، سابقه خانوادگی، وجود کلیک در لگن، وجود بد شکلی های دیگر) باید غربالگری با سونوگرافی نیز اضافه شود. در صورت باقی ماندن شک، لگن ها باید در 3 تا 4 ماهگی پرتونگاری شوند. در صورتی که هنوز شکی باشد، لگن ها باید به طور بالینی در 6 ماهگی و در هنگام شروع تحمل وزن مجددا معاینه شوند.
اگر لگن به طور واضح در رفته باشد باید فورا بریس داده شوند. اگر لکن در نرفته باشد اما بتوان در آن در رفتگی ایجاد کرد باید آن را در فواصل یک هفته ای به مدت 3 هفته مجددا معاینه کرد.
منبع: بهداشت نیوز
۱۴۰۰/۱۲/۲۲ ۱۳:۴۱